Sayı: 134 - Şubat 2019
Dergimizin kıymetli okuyucuları, Şubat 2019 dergimizle sizlerle birlikteyiz.
Takip eden kardeşlerimizin malumu olduğu üzere Üstadımız Hâce hazretleri (ksa) ile birlikte kalabalık bir grup kardeşimizi umre ziyaretine uğurlamıştık. Bu yazımızı yazarken Mekke-i Mükerreme, Kabe-i Muazzama ziyaretlerini tamamlamış, Medine-i Münevvere’ye ulaşmışlardı. Haber alabildiğimiz kadarıyla oldukça bereketli bir ziyaret olmuş. Büyüklerimiz “Mekke-i Mükerreme ibadet, Ravza-ı Mutahhara ziyaret yeridir.” buyuruyorlar. Yine buyuruyorlar ki, “Mekke-i Mükerreme’de fazla alışveriş yapmayın, onu Medine-i Münevvere’de yapmak daha güzel olur.” Elbette ki burada zahir manadaki alışveriş kastediliyor. Fakat gönlümüze gelen o ki, Mekke-i Mükerreme manevi ürünlerin ekilme yeri, Medine-i Münevvere de hasılatın toplanma yeri olduğu anlatılmaya çalışılıyor.
Dolayısıyla Hâce hazretleri (ksa) ve arkadaşlarımız şu anda Mahbub-i Kibriya (sav) efendimizin huzuru şeriflerinde hem kendileri için hem de ümmeti Muhammed’in selameti için hasılat topluyorlar. Cenabı Hak ziyadeleştirsin ve manevi zenginliklerle memleketlerine sağ-salim dönmelerini nasib etsin.
Bu arada Cenabı Hakk’ın hikmeti her iki harem bölgesinde de ilginç tabiat olayları gerçekleşiyor. Evvela geçtiğimiz aylarda Kabe-i Muazzama’nın örtüsünün açılması ve Ocak ayı içerisinde Beytullah ve çevresini böceklerin ve çekirgelerin istila etmesi ehline malum olduğu kesinken, bizlerinde üzerinde düşünmemiz gereken bir olaydır.
Üçüncü olarak Ocak ayının sonunda Medine-i Münevvere’ye aşırı yağmurların yağması ve Ravza-i Mutahhara’nın çevresinin ve Cennetü’l-Baki Kabristanı’nın zarar görmesi yine tefekkür etmemiz gereken hususlardandır.
Elbette ki her şeyi yapan eden fail-i hakiki Allah Teala’dır. O’ndan gelen her şeyde hayır vardır. Fakat mühim olan tabiatın diliyle Rabbimizin bizlere ne emir buyurduğudur. Bu tip hadiseler yüce zatının azametini bizlere hatırlatmak açısından Rabbimizden bir ikazdır. “Ayağınız taşa değdiğinde kalbinizi yoklayınız.” hitab-ı peygamberisi bizlere en alt sınırdan bir uyarı değil midir?
Hâcegân büyükleri buyuruyorlar ki: “En büyük günah Hak Teala hazretlerini unutmaktır.” Bunun dışındaki günahların tamamı müminin hissedebildiği, anlayabildiği ve yanlış yaptığını bilerek ızdırap duyduğu isyanlardır. Fakat Hakk’ı unutmak, ondan gafil olmak kolay anlaşılabilecek bir isyan değildir.
Bu hal öyle bir şeydir ki, namaz kılan bir müminin namazdayken başına gelebilir. Dakikalarca namaz kılarız aklımıza her türlü dünyevi şeyler gelir, lakin güya huzurunda durduğumuz Rabbimiz Teala hazretleri hiç aklımıza gelmez. Cenab-ı Hakk’ın esma-ı ilahisini zikrederiz. Dilimizde onun güzel isimleri kalbimizde para-pul hayalleri olur.
Bu nevi örnekleri çoğaltabiliriz. İbn Ataullah İskenderî hazretleri Hikem-i Ataiyye’sinde buyuruyorlar ki: “Amelleri varlığı olmayan fâni şeylere havale etmek, nefsin sersemliğindendir.”
Düşünelim ki, bu kadar ibadet ediyoruz, namaz kılıyoruz, oruç tutuyoruz, nafile ibadetlerimizi artırıyoruz. Sonrasında dönüp gönlümüze bakıyoruz bir hasılat yok. Halen daha kolaylıkla gıybet edebiliyoruz. Şeytan, nefis ve avenelerinin kol gezdiği mekanlarda rahatlıkla oturabiliyoruz. Yalan söylemek artık normal hale gelebiliyor. Namaz kılan bayanlarımız namazdan sonra uygun olmayan kıyafetlerle sokaklarda boy gösterebiliyor. Ümmet-i Muhammed’in perişanlığına karşı vurdumduymaz olabiliyoruz.
Netice olarak bilelim ki, Halık-ı zü’l-celal hazretleri kalbimizi zatı muhabbetleri için halk etmişler. Orada kendilerinin ve sevdiklerinin dışında hiçbir şeye razı olmamışlar. O Gayyur’dur, yani çok kıskançtır. Kulunun sadece kendisiyle ilgilenmesini murad eder. Aksi halde o gönülden sevgisini alır ve o gönül Haktan başka her şeye meyleder. Neticede kaybedenlerden olur.
Cenab-ı Hak hepimizi bu gibi durumlardan halas eylesin. Gönlümüze aşkını ve muhabbetini idhal eylesin.
