Sayı: 151 - Haziran 2020
Muhterem kardeşlerim yeni sayımızla birlikteyiz.
Sıkıntılı ve imtihanla geçen günlerimiz devam ediyor. Bir taraftan depremler, seller, tabii afetler olurken, diğer taraftan da salgın hastalıkla olan imtihanımız hepimizin malumu. Hayat bir türlü normale dönmüyor. Maskeli ve mesafeli yaşamaya bizleri alıştırmaya çalışıyorlar. Cumalarımız, vakit namazlarımız; alışık olmadığımız ve feyizlenemediğimiz bir şekilde kılınmaya devam ediyor. Bu arada “yeni normal” diye bir hayat tarzını bizlere dayatmaya çalışıyorlar. Her türlü planı, programı yapmışlar bize; “Ölmek istemiyorsanız kardeşliği, uhuvveti, sohbetlerinizi, namazın tamamı buyrulan safların sıkılaştırılmasını unutun. Yeni normal yaşama uyun!” diyorlar.
Biz de diyoruz ki, “Acaba önceki yaşantımız çok normal miydi ki bugün yeni normale dönüyoruz?” Bizler müslümanız. Bize göre normali de anormali de Rabbimiz’in (cc) emirleri ve yasakları belirler. Bizler inanıyoruz ki, koronavirüsten önceki yaşantımızın anormalliğinden dolayı Allah (cc) bizi bu bela ile karşılaştırdı. Yaptığımız isyanların, tuğyanların, gafletlerin karşılığı olarak bu musibete düçar olduk.
Şimdi tefekkür zamanı değil midir? “Yâ! Rabbi bizler hata ettik. Senin hudutlarını ihlal ettik. Hatalarımızı anlamaya başladık. Tevbe ediyoruz.” şeklinde yüzümüzü yerlere sürüp, başımıza toprak saçıp ağlamamız gerekmez mi? Eğer yeni bir normal arayışında isek bu cepheden meseleye bakmalıyız. Rabbimizle aramıza ördüğümüz kalın duvarları yıkıp “Sana döndük Yâ Rabbi!” demeliyiz. Bizim açımızdan O’nun (cc) razı olmadığı her şeyden yüz çevirerek hayatımızı normale döndürmek çok daha akıllıca olacaktır.
Dünya ile alâkamızı o kadar artırdık ki sanki hep burada kalacakmış gibi yaşıyoruz. Dini hayatımızı da tamamen dünyevi heveslerimize göre dizayn etmeye çalışıyoruz. Eğer bir meselede dinin emirleri, dünyevi ihtiraslarımıza engel oluyorsa hemen onu aradan kaldırmanın yollarını arıyoruz. Eskiden herkes ruhsatlarla amel ediyor diye büyüklerimiz serzenişte bulunuyorlardı. Bugün -neredeyse- “Keşke ruhsatlara dönseler.” diye yalvarıyoruz.
Öyle bir hal aldık ki yapacağımız dünyevi bir işe cevaz vermiyorsa ayeti kerime ise ayetleri, hadisse hadisi şerifleri tevil ediyoruz, eğer tevili mümkün değilse reddediyoruz. Sonuçta din diye inandığımız pâk İslam dini, yozlaştırılmış olarak karşımıza çıkıyor.
Dolayısıyla, yeni normal denilen şeyleri asla dönüş, emirlere ittiba ve nevahiden içtinab olarak anlamalı, kendimizi rıza doğrultusunda şekillendirmeliyiz. Yoksa bundan sonra kimse kimseye iki metreden fazla yaklaşmayacak, herkes maske takacak, temizliğe riayet edecek şeklinde bir dayatma asla insana uygun olmadığı gibi sürekliliği de mümkün değildir. Yapılması gereken şey şu; müslümanlar olarak topyekûn tevbe edip Rabbimize dönmeli ve O’nun rızasını kazanarak bu musibetleri üzerimizden kaldırmasını niyaz etmeliyiz. Bunun aksine yapılanlar, suları tersine akıtmaya çalışmaktan başka bir şey değildir.
Son olarak önemli bir notu sizlerle paylaşmak istiyoruz:
Yaklaşık on üç yıldır matbu haliyle elinize ulaştırmaya gayret ettiğimiz dergimizi bundan sonra “e-dergi” formunda hazırlamaya karar verdik. Abonelerimizin e-posta adreslerine “pdf formatında” ulaştırmaya gayret edeceğimiz dergimizin zengin içeriğine erişmekte problem yaşanmaması adına değerli okurlarımızın e-posta adreslerini, isim ve soyisimleriyle birlikte görevli arkadaşımıza ait 0505 615 1082 nolu telefona mesaj atarak ulaştırmaları önemle rica olunur.
Bugüne kadar bizleri yalnız bırakmayan, sürekli destekleyen kardeşlerimize teşekkürü borç biliyoruz. Allah (cc) hepimizi nihayetsiz lütuflarıyla bereketlendirsin. Allah’a (cc) emanet olunuz.
