-Her şey değerini ait olduğu yerden alır. Mektup ta yürekten yazılmışsa kıymetlidir. Gönül bazen mektupla ulaşır sevdikleri-ne. Uzaklar yakınlaşır mektupla. Yeter ki mektubu gönül işlesin. Nakşetsin; özlemi, hasreti, vefayı, muhabbeti, aşkı, sevdayı…

Mektup sayesinde saflığı, temizliği temsil eden bembeyaz kâğıtlar gönülden doğan duygularla süslenir sevdiklerimiz için.

En değerli varlıklarımızdır yavrularımız bizler için. Çünkü Allah’ın bizlere emanetidir onlar. Asıl değerleri buradan gelir yavrularımızın. Kucağımıza aldığımız ilk anda anlarız kokusundan, güzelliklerinden… Haykırırlar adeta halleriyle geldikleri yeri. İlk andan itibaren hayallerimiz onun üzerinde yoğunlaşır; büyüsün, yetişsin, okusun, adam olsun, ah bir büyüse, konuşsa, koşsak, oynasak, ileriye dönük onunla ilgili daha nice hayaller…

Hiç düşündük mü acaba, onun için ileriye dönük kurduğumuz hayaller, hesaplar, plan ve programlar gerçekten çocuğumuzun Rabbine iyi bir kul olması için mi, ya da kendi heva ve hevesimizi tatmin etmek için mi? Acaba konuşup kendisini ifade edebilseydi O, bizden neler isterdi? Neler beklerdi?

Bu yazımızda çocuğumuzun minicik gördüğümüz ama hakikatte hiç de öyle olmayan dünyasından, iç âleminden bir mektup yazdık. Onu anlayabilmek ve ona faydalı olmak için bu mektubu anlamaya çalışalım.

Muhterem Anneciğim, Babacığım: Belki sizler farkında değilsiniz ama duygu düşüncelerimi sözlerimle anlatamıyor olsam da bunlar benim hissettiklerim ve sizlerden beklentilerim:

Bana işaret parmağınızı kaldırıp yasaklar koymak yerine o parmaklarınızı kullanarak bana Allah’ın yarattığı nesneleri işaret ederek onlarla yeni nesneler üretmeyi öğretmenizi tercih ederim. İnanın anlamını ve sebebini anlayamadığım yasaklar benim için büyük merak uyandırıyor. Yasakların sebebini benim anlayabileceğim seviyede anlatarak koymanızı istiyorum sizden.

Sürekli bir büyüme ve değişme içindeyim. Sizin çocuğunuz olabilirim fakat lütfen kabul edin sizden ayrı bir kişilik geliş tiriyorum. Hayatınızda başaramadıklarınızı benim üzerimde uygulamaya çalışarak bana zulmetmeyin.

Sevgili anneciğim, babacığım; beni tanımaya çalışın, kapasitemi iyi bilin. Gücümün üstünde şeyler isteyip de beni ezmeyin. Aksi takdirde olabilecek başarısızlık ve olumsuzlukların sonucunda ezilmeler, yan tesirler, hayal kırıklıkları olur. Bu da belki bütün hayatımı etkileyecek sorunları beraberinde getirir.

Çocuk olduğumu unutmadan bana, büyük insanmışım gibi davranın. Fakat benden büyük insan davranışı beklemeyin. Unutmayın ki sizin bu yaklaşımınızla daha güçlü, huzurlu ve rahat bir birey olarak yetişirim.

Anneciğim, babacığım; benimle konuşurken söylediğiniz her kelime benim şahsiyetimi şekillendiren birer tuğla gibidir. Bu yüzden beni yetiştirmek için her şeyden önce çocuk yetiştirme meselesini lütfen ciddiye alın. Çünkü çocuk büyütmek başka, çocuk yetiştirmek ise çok daha başka bir şeydir. Beni okula göndermek, yedirip, gezdirmek asla beni yetiştirdiğinizi göstermez. Bu vaziyette beni büyütürsünüz ama Yüce Rabbim’in size emanet ettiği şekilde yetiştiremezsiniz. Yetişsem dahi beni yetiştiren ailem olarak sizler olmazsınız.

Benim nasıl olmamı istiyorsanız bana öyle davranın. Öyle konuşun. Kim olmamı istiyorsanız onların isimlerini yanımda çokça zikredin. Hayatlarından örnekler verin. Beni onlara hayran bıraktırın. Onlar gibi olmayı sevdirin, özendirin ki başka özentilere ve sevgilere fırsat kalmasın.

Ufak tefek hatta bazen büyük diyebileceğiniz yaramazlıklarım olabilir. Ama unutmayın ki sizin en küçük yaramazlığınız, benim en büyük yaramazlığım kadar değildir. Büyüğünüz size nasıl sabrediyorsa lütfen siz de bana öyle sabredin. Meyveler bile sabırla olgunlaşır. Bana da aile meyveniz olarak olgunlaşma fırsatı verin.

Anneciğim, babacığım; siz de benim gibiydiniz, ama şimdi nasılsınız? Ne olur bendeki güzelliği hep taze tutmak için asıl sahibim olan Rabbimi bana unutturmayın. Benim fıtratımı bozmayın. Beni, O’nun size verdiği gibi saf, temiz, samimi duygularla yetiştirin. Anne babanızın düştüğü hatalara annem, babam olarak sizler düşmeyin.

Size hayırlı evlat olabilmem için öncelikle hayırla yetiştirilmeliyim. Unutmayın ki ben bembeyaz bir kâğıt gibiyim. Üzerimdeki her harf sizin öncelikle rabbimize, sonra tüm insanlığa yazdığınız mektubu oluşturacak.

Sizi çok ama çok seviyorum.

GÜLZÂR-I HÂCEGÂN DERGİSİ'NİN 2008 AĞUSTOS SAYISINDA YAYINLANMIŞTIR