Cuma ve Biz - Andelib
Cuma ve Biz
Dünyada birbirine benzeyen birçok varlık ve eşya vardır. Bir şeyi diğerlerinden ayıran, onlardan önemli kılan taşıdığı manadadır. Bu manayı o varlığa Allah (cc) yüklemişse, onun değeri kat kat artar.
İnsan “eşrefi mahluk” olarak yaratılmış. İnsanların içinde Peygamber Efendimiz’in (sav) konumu çok farklıdır. Hz. Muhammed, bir insandır ama sıradan bir insan değildir. Taşların arasında bir kıymetli, bir değerli taş olarak yakut parçası nasıl farklıysa; Efendimiz de işte öylesine farklıdır. O, alemlere rahmettir. O, Habibullah’tır.
Yeryüzünde birçok şehir varken, Yüce Mevla’mız Mekke’yi seçmiştir. Kabe en kutsal mekandır. Orası Cenabı Hakk’ın evidir: Beytullah’tır.
Aylardan Ramazan seçilmiştir. On bir ayın sultanı Ramazan ayı; müminler için rahmet/mağfiret ayıdır. Ümmetin kurtuluş kapısıdır. Nefsten uzaklaşıp Yüce Mevlamıza yöneldiğimiz aydır.
Günlerden ise Cuma seçilmiş.
Peygamber Efendimiz (sav), “Üzerine güneşin doğduğu en hayırlı gün, Cuma günüdür.” buyuruyor.
Yahudiler kendi bayramlarıyla müslümanlara karşı övünürken, mahzun müslümanları bir bayram müjdesi sarar. Cuma, müminlerin bayramı olmuştur artık. Bayramlar; neşe, sevinç ve sürur vakitleridir.
Cuma Bayramı, maalesef ülkemizde Ramazan ve Kurban Bayramı gibi düşünülmez. Hatta çoğu müslüman cumanın bayram olduğunu bile unutmuştur.
Son zamanlarda ülkemizde, resmi kurumlarda cuma günleri öğle arası tatilin cuma namazına göre ayarlanmasını güzel bir gelişme olarak görüyoruz. Ama bunu yeterli bulmuyoruz. Cuma gününün tamamen tatil olması cuma bayramının ruhuna daha uygundur.
Cuma; cem olma, toplanma ve bir araya gelme anlamında. Müslümanların her hafta toplandıkları gündür. Bir araya gelme, yan yana saf olup namaz kılma bir şuur oluşturmalıdır bizde. Bu birliktelikler kuru kalabalık olmamalı bizim için. İnanmış milyonlarca müslüman aynı namazda bir olmuş, cemaat olmuş. Aynı anda kıyamda, aynı anda rüku ve secdede, aynı anda duada… Ne müthiş bir manzara Ya Rabbi!
Çanakkale Savaşı’nın yıldönümünü geçtiğimiz şu günlerde bir fotoğraf karesi hep etkilemiştir beni. Binlerce asker namazdadır. Hep birlikte cemaatle namaz kılıyorlar. Bu askerler biraz sonra savaşacaklar. Cemaatle kılınan o namazın askerlerimizde oluşturacağı maneviyatı, gücü düşünün. O kalpler, bu imanla çelikten daha sağlam olur.
“Ey iman edenler! Cuma günü namaz için çağrı yapıldığı zaman, hemen Allah’ın zikrine koşun ve alışverişi bırakın. Eğer bilirseniz bu, sizin için daha hayırlıdır.” (Cuma 9) buyuruyor Rabbimiz. Bir cuma bayramında, dünyayı arkalarında bırakarak Allah’ın (cc) zikrine koşuyor milyonlarca müslüman…
Ya Rabbi! Ümmet olma şuurunu bizlere nasib eyle. Kaybettiğimiz, unuttuğumuz değerleri yeniden ihya edelim. Cuma, bayram olunca ashabı kiram çok sevinmişti. Birbirlerine sarılıyor, birbirlerini kutluyorlardı. Ya Rabbi, sevincimizi de ashabı kiramın sevincine benzet.
Müslümanın şuuru, idraki bozulunca yaşantısı da bozuldu. İmanı, idraki virüs kapmış müslümanların kendini formatlayıp fabrika ayarlarına (fıtratlarına) dönmesi gerekiyor. Müslümanı müslüman yapan değerler, İslam’ın içinde mündemiçtir.
Hoca’nın biri bir köye gider. Köpekler havlayıp üzerine gelince yerden bir taş alıp onları korkutmak ister. Taş yere yapışıp donduğu için taşı alıp atamaz. O zaman der ki, “Bu köyde taşları bağlamışlar, köpekleri salmışlar.”
Bugün yakındığımız şeylerin başında şuurlu, takvalı müslümanların azlığı gelir. Bizler şuurlu, takvalı, ahlaklı müslümanları nasıl yetiştireceğiz? İslam’ın elini kolunu bağlamışlar. Nefsler, şeytanlar cirit atar olmuştur.
Müslümanları yetiştirecek eğitim kurumu yok. Gönlünü temizleyecek irşad kurumları az. İnsan ilk başta aileden eğitim alır. Günümüzde aile kurumu da bozulmuş. Peki, Müslüman nerede ve nasıl yetişecek? Ülke olarak kurtuluş, hürriyet mücadelesi verdiğimiz bu günlerde insanın/müslümanın kurtuluşu, hürriyeti için de bir şeyler yapılmalı.
Çöplükte gül yetiştiremezsiniz, yetiştirseniz de o gülden istifade edemezsiniz. Ne görüntüsü ne de kokusu gülün tadını verir.
Müslümanların yetişmesi, gelişmesi için cuma önemli değerlerimizdendir. Cuma buluşmanın, kaynaşmanın günü. Bir araya gelip dertleşmenin, hasbihal etmenin günüdür. Bu günde kaynaşarak ümmet olmanın, kardeş olmanın tadını yaşarız.
Cuma, dini ve hayatı birleştiren bir gün. Cuma müslümanların toplumsal ibadetlerindendir. İslam, fertleri irşad ettiği gibi toplumları da irşad eder. Cumaya sadece namaz olarak baktığımızda, cumayı eksik idrak etmiş oluruz. Yeryüzü bize mescid kılınmış. Namazı temiz olan her yerde kılabiliriz.
Cuma, gönüllerimize köprü olsun ki, birbirimize yol alalım… Cuma kördüğüm olmuş bir ip olsun ki, birbirimizi bırakmayalım… Cuma bizlere nur olsun ki, karanlıkları dağıtalım…
“Günlerinizin en faziletlisi cuma günüdür. Bu sebeple o gün bana çokça salatu selam getiriniz. Zira sizin salatu selamlarınız bana sunulur.” buyuruyor Peygamber Efendimiz (sav).
Ya Rabbi, cumamızı bizlere mübarek eyle… Cumayı en güzel şekilde değerlendirip şuurlanmayı bizlere nasib eyle. Cumayı ümmetin birliği, kurtuluşu için bizlere fırsat kıl Ya Rabbi!
Cumayı, ümmeti Muhammed’e bayram eyle… Amin…
Yazar: Andelib
