Allah'a Giden Yollar Mahlukatın Nefesleri Adedincedir - Andelib
Allah'a Giden Yollar Mahlukatın Nefesleri Adedincedir
İnsan Hak’ta Hak insanda,
Arıyorsan bak insanda,
Her marifet var insanda,
Mademki ben bir insanım.
Hâce Hazretleri (kuddise sırruh)
Kapkaranlık bir gecede, kapkara bir taşın üstündeki kapkara bir karıncayı gören Rabbimiz; hiçbir yaprağın dahi izinsiz sallanmayacağı bir kudrete sahip Hâlıkımız; gönlümüzdekini bilen Mevlamız bize şah damarımızdan daha yakındır.
Allahımız bize bizden yakın iken biz O’nu nerelerde arıyoruz? “Ara sende bul sende.” buyurmuş büyüklerimiz. Kendinde bulamayan nerede bulacak bu hakikati, irfanı, marifeti? İnsan bu dünyaya kulluk etmek için gönderildi. Allah’ı (cc) tanımak, bilmek ve O’na kulluk etmek bütün insanların en önemli ve hayatında ilk sırada olması gereken meselesidir. Bazıları insanlığa faydalı bazı şeyler yapsa da Allah’a (cc) kulluk konusunda gereken hassasiyeti göstermedikleri için mahvolup gittiler bu dünyadan.
Sadece ten gözlerinin gördüğüne ve akıllarının kavradığı şeylere inandığını söyleyen insanlar aslında kendilerini kandırmaktadır. Kendilerine baksalar, alemleri/kainatı inceleseler hakikati anlayacaklar. Yaptıkları robotların köşeli, sınırlı hareketleri karşısında taparcasına secde edenler; Allah’ın (cc) yaptıklarına tesadüf diyorlar ya aslında kendi akıllarıyla oynuyorlar. Firavun’un sihirbazları kendi yaptıkları sihir karşısında hakikati görünce iman ettiler ve çaprazlama kesilse de el ve ayakları imanlarından vazgeçmediler.
“Allah, her an bir iş üzerindedir.” (Rahman 29) buyurmuş yüce Mevlamız. Allah her an yaratma halindedir. O öyle bir kudrete sahiptir ki, yarattığını her seferinde farklı yaratır. Kendimize bakalım. Seslerimiz, gözlerimiz, parmak izlerimiz, genlerimiz… Birbirimize benzesek de ne kadar farklıyız aslında. Hepimiz, Allah’ın yaratma kudretinin müthiş tezahürleriyiz.
Allah (cc) kainatı yaratmış, ama başıboş bırakmamıştır. Allah kainata bir an nazar etmese her şey mahvolur. Her şeyi müthiş bir düzen ve intizam içinde yaratan Rabbimiz, bizleri kendine kulluğa davet etmektedir. “Allah’a gelin, Allah’a koşun!” daveti bezm-i elestte başlayıp kıyamete kadar devam edecektir. Allah (cc) bütün kapılarını, yollarını insanlığa açmıştır. “Allah’a giden yollar mahlukatın nefesleri adedincedir.” buyrulmuş. Hiçbir insanın Allah’a (cc) inanma hususunda bir mazereti olamaz. Düşünen her insan kendini yaratan yüce kudreti bilip O’na inanacaktır.
Allah (cc) insana yollarını açmıştır. Kendine yaklaşana misliyle karşılık vermiştir. Bir adım atana on adım, yürüyene koşarak karşılık vermiştir. Niyetinde Allah’a dönme isteği olan kuluna Allah (cc) yardım etmiştir. Yüz kişiyi öldürdükten sonra tevbe edip Allah’a kul olmak isteyen kişi; yaşadığı beldeyi değiştirip salih insanların yanına giderken yolda ölünce, onu rahmet meleklerine aldırmıştır. Niyetinde Allah’a (cc) yönelen ve bu uğurda yola koyulan kulunu Cenab-ı Hak boş çevirmemiştir. Hz. Hamza’yı (ra) şehit eden Vahşi müslüman olmak ister, ama tevbesinin kabul edileceğinden kaygılıdır. Allah (cc) Hz. Vahşi’nin (ra) tevbesinin kabul edileceğini üç ayetle Peygamber Efendimiz’e (sav) bildirmiştir. “De ki: Ey kendi aleyhlerine haddi aşmış kullarım, Allah’ın rahmetinden ümit kesmeyin! Çünkü Allah, bütün günahları bağışlar. Şüphesiz ki O, çok bağışlayıcıdır, çok merhamet edicidir.” (Zümer 53) ayeti bütün kullara Rahman’ın bir müjdesi olmuştur.
Peygamber çocuğu isyan ederken, Firavun’un hanımı iman etmiştir. İman uzaktan gelenlere nasip olurken yanı başındakilere nasip olmamıştır.
Günümüzde de nice insanlar karanlık yollardan nura kavuşurken, niceleri de nurlu yollardan karanlığa saplanmışlardır.
Kendimizi hesaba çekmeliyiz. Yolumuz nereye gidiyor? Mahlukatın nefesleri adedince Allah’a yol varken bizim yolumuz nefsin, şeytanın yolu mu yoksa Cenabı Hakk’a giden yol mu? Bu öyle çok zor bir soru değil. Üç bilinmeyenli denklem, türev, integral, logaritma sorusu hiç değil. 2+2 kaç eder gibi kolay bir soru. Hayatımıza, duygularımıza, düşüncelerimize bakmak yeterli. Hayatımızda Allah’ın (cc) emir ve yasaklarına ne kadar uyuyoruz? Sevdiğimiz ve sevmediğimiz şeyler; arzularımız ve isteklerimiz neler? Bu sorulara verdiğimiz cevaplar yolumuzun yönünü belirleyecektir. Kimini yolu Allah’a (cc) giden aydınlık bir yodur, kiminin yolu da nefsin ve şeytanın kapkaranlık yoludur.
Şu üç günlük dünyada Allah’ı (cc) razı etmek, Peygamber Efendimiz’in (sav) sevdiği ve arzuladığı ümmet olmak varken neden nefsin ve şeytanın yolunu tercih edelim? Bizi dostumuz ve düşmanımız davet etse hangisine gideriz?
İnsan çabuk unutuyor, çabuk gaflete düşüyor. Yüce Mevlamız Kur’an’da öyle buyuruyor: ”Gemiye bindikleri zaman, dini O’na halis kılarak Allah’a dua ederler. Fakat, onları karaya çıkarıp kurtardığımız zaman, onlar hemen şirk koşarlar.” (Ankebut 65)
Bugün inançsız, ateist dediğimiz insanlar bile havada uçaktayken bir sarsıntı geçirse veya deprem anında Allah’a (cc) yöneliyor. Bizler karadayken kendimizi güvende hissettiğimizde ne haldeyiz?
Bazılarımız da ne nefsin arzularından ne de İslam’dan vazgeçiyor. Hayatının bir kısmını dine, bir kısmını nefsin arzularına ayırmaya devam ediyor. Başörtüsü yasakları kalkmasına rağmen namaz kılıp ama başını örtmeyen birçok bayan var. İmam-hatip ortaokulunda dinine duyarlı bazı öğrenciler tesettürlü olmayan öğretmenlerine bu konuda birkaç şey söylerler. Öğretmen güzel görünmek istediğinden böyle olduğunu söyler. Allah’ın (cc) emri beni çirkin gösteriyor, demeye getiriyor adeta. Ramazanda oruç tutup namaz kılmayan; “Ya Rabbi, sadece oruç olsaydı; namazı da neden emrettin?” demek mi istiyor… Onlara sorsan böyle düşünmekten bile korktuklarını söylerler, ama lisanı halleri bunu söylüyor adeta… Dikkat edelim müslümanlar; yapmadığımız emirler, uymadığımız yasaklarla biz de benzer durumlara düşebiliriz.
Hâce Hazretleri’nin (ksa) meşhur bir sözü var: “Ben hiç olmazsa mezhebinden değilim, benim mezhebim ya hep ya hiçtir.”
Hayatımızın her alanını Cenabı Hakk’ın emir ve yasaklarına göre tanzim etmemiz gerekiyor. Müslüman hiç hata etmez, günah işlemez demiyoruz. Gaflete düşse de günah işlese de bunda ısrar etmez. Hemen tevbe edip iyiliklere yönelir.
İnsanın yıllarca arzularını yerine getirerek büyüttüğü nefsi ve dünyevileşen aklı , ona dinin bazı emir ve yasaklarını mantığıyla reddettirebilir. Böyle belirsizliklerden ve karmaşadan kurtulmak için müslümanların ilmine güvendiği, ihlaslı, samimi, sırat-ı müstakim üzere yaşayan salih müslümanların yollarına uymaları gerekir.
Peygamber Efendimiz (sav) , ashabını gökteki yıldızlara benzetmiş ve hangisine uysak yolumuzu bulacağımızı bize bildirmiştir. Ashabın izini takip eden tabiin ve onları da takip eden tebeuttabiin ve onların da yolunu takip edenler…
Mezhepler; müslümanların hayatlarını İslam üzere yaşama ihtiyaçlarından doğmuştur. Mezhep, gidilen yol anlamındadır. Tarikat de gidilen yol anlamında. Allah’a (cc) gidilen yolda insan ihlaslı ve takvalı olmalıdır. Tasavvuf; insanın seyrinde ihlaslı ve takvalı olmanın usulünü öğretir bize.
Allah’a (cc) yolculuğunda nimete ulaşanlar, rızaya ulaşanlar diğer müslümanlara örnek olmuşlardır. Onlar bu yolda sabredip Hakk’ın rızasına ulaşmışlardır. Cenabı Hak Fatiha Suresi’nde nimet verilenlerin yoluna uymamızı dua mahiyetinde bize bildirmiştir. Başka bir ayette de nimet verilenlerin “peygamberler, sıddıkler, şehidler ve salihler” olarak bize haber vermiştir. Bizler de o nimet verilenlerin yoluna uyarsak Hakk’ın rızasına ulaşanlardan oluruz.
Hâce Hazretleri (ksa; “İman, ilim ve aşk mahluk değildir.” buyuruyor. Bunlar Hakk’ın zatından gelen şeylerdir. İnsanın Hakk’a yolculuğunda iman, ilim ve aşk önemlidir. Allah’a (cc) gidilen yollar mahlukatın nefesleri adedincedir, buyrulmuş. Kimin ki bu yolculuğunda iman, ilim ve aşk olmazsa bu yol onu maksuduna ulaştırmaz.
Ya Rabbi, sevdiklerini bize sevdir; bizi de sevdiklerine sevdir. Bizi sevdiklerinin yolundan ayırma.
Amin.
Yazar: Andelib
