Rahmânın Başkenti: Mekke -2 - Salik-i İrfan
Rahmânın Başkenti: Mekke -2
Hamdolsun alemleri yoktan var eden Allahımıza. Rahman olan, Rahim olan, Kadir-i Mutlak olan Mevlamıza. Bizi insan kıldığı ümmeti Muhammed’e kattığı ve Hacegan nispetine ulaştırdığı için ne kadar şükretsek azdır. Elhamdulillah.
Salat ve selamlar ise ümmetine çok harîs olan, Şahidimiz-Şefaatçimiz-Sahibimiz-Efendimiz Muhammed Mustafa (sav) hazretlerine olsun. Onun her yanı nurdur. Bedeni nurdur, bakışı-sözü-fiili hasılı sünneti nurdur. Onun nurundan nasipdar olmayı Cenabı Mevla hepimize lütfeylesin.
12 Ocak Cumartesi günü İstanbul’dan havalanan uçağımız bizi umreye götürürken 18 gün Mekke, 3 gün Medine ziyareti olarak belirlenen günlerimizden bahsetmiştik. Sahabe-i kiram efendilerimizin izini sürerek, saadat-ı kiram efendilerimizin nisbetlerini yudumlayarak, Büyüğümüz Hâce Hazretlerinin rehberliğinde eda etmeye çalıştığımız bir umre nasip olmuştu.
Bu sayımızda da yine umre ziyaretimizden kimi notlar paylaşmak istiyoruz. Cenabı Mevlamız tekrar tekrar oralara gidebilmeyi; Kâbeyi Muazzama’ya, Ravzayı Mutahhara’ya yüz sürebilmeyi hepimize lütfeylesin.
Mekke’de, otelimizin adı Rihab vel Muhabbe idi. Adı gibi “Genişlik ve Muhabbet” zuhur etti elhamdulillah. Her gün ikindi namazı sonrası yapılan Hatme-i Hacegan ve Efendi Hazretlerinin mübarek sohbeti seniyyeleri bizi öyle doyurdu ki hangi duygu ile, hangi kelime ile şükredeceğimizi bilemiyoruz.
İşte o ilk günlerde, Hâce Hazretleri’nin Mekke’de, Rahman’ın başkentinde gösterilmesi gereken edep ve usûle dair nasihatte bulundukları ilk sohbetlerinden paylaşımda bulunmak istiyoruz:
Mekke14 Ocak Pazartesi ikindi namazı sonrası Efendi Hz. sohbetinden.
“İnsan vücudunun hassas bölgeleri vardır. İnsanın eline iğne batsa bir şey olmaz. Fakat gözüne, beynine iğne batsa öldürür. Yeryüzünde de böyle hassas bölgeler vardır. Böyle bir yerdeyiz. Burada Mekke’de hassas-uyanık olmalıyız. Burada her yerden daha çok edepli, dikkatli olmalıyız. Bir yere bakarken edepli bakmalıyız. Rahman’ın misafiri herkes. Anlamak için, tanımak için edeple bakmalıyız. Her an meleklerle iç içe bir yerdeyiz. Her an kaç rahmet iniyor buraya. Her an Rahman’ın nazarı var buraya.
Burası onun başkenti.
İnsan zihnine-gönlüne-ameline çok dikkat etmeli burada. Burada hızlandırılmış bir eğitim var. Bu eğitimin sonunda insanı kâmil olacağız. Kâmil insan sertifikası alacağız.
Eski zaman sufilerinden biri, bir zengine sana hizmet ederim beni de hacca götür der. Zengin komşusu kabul edince yola çıkarlar. Vazifelerden sonra Medine dönüşü kafileden birisi sen de beratını aldın mı der şakadan. Kim berat verdi, nasıl aldınız? Cenabı Peygamber hepimize kabul beratı verdi sen almadın mı, derler. Sufi gelip Ravza’ya yalvarmaya başlar. Ya Rasulullah (sav) benim beratım yok mu, ben senin ümmetin değil miyim? Ağlar ağlar. Bir uyku hali olur. Efendimiz gelir buna berat verir. Nurdan bir kağıda, mis gibi nurlu bir yazı. Zengin komşu, herkes şaşırıyor. Ağaya ver saklasın dediler. Ben ölünce kabrime bırakırsın. Uzun süre sonra sufi ölür, ağa seyahatte. Ağa gelir, bakar. Kasada yok. Rüyasında komşusu ona: “Üzülme beratı kefenime koydular.” Bu olmuş hadise.Biz de bu sertifikaya odaklanmalıyız.
Hızlı eğitimin hedefi bu. Amacımız bu olmalı.
Sevdiklerimize hediye götürmek istiyoruz. Tesbih takke hediyelerini bırakalım. Ebubekir’in, Ömer’in (ra) sevgisin- halini-ahlakını götürelim. İnsanlar görünce tamam desin. Bu değişmiş desinler.
Buraya üç kişi gelir: 1.kişi Allah’ın davetlisi, burada ölür. 2.kişi Hz.İbrahim’in davetlisi. Hz.İbrahim Cebeli Kubeys’ten insanlığın ruh kulağına seslenmiştir. Onlar temizlenip dönerler. 3.kişi şeytanın davetlisi. İçi dışına çıkar berbat bir şekilde döner.
Ya Rabbi ilk ikisine razıyız. 3.kişi olmaktan sana sığınıyoruz.
Yılan bile senede bir kabuk değiştirir. Şeriatlar değişmiş. Hz.Adem’in, Hz. Musa’nın şeriatı farklı. Değişim var. Burada değişmek isteyene yardım var. O bize bakıyor şimdi.
20 günü iyi değerlendirelim. Sınav için, KPSS vs için hazırlık yapıyoruz. Kıştan yaza hazırlık yapıyoruz. Dünyevi telaşı bırakalım. İstiğfar ile, zikir ile, fikir ile yoğunlaşalım.
Dönüşte bu hali taşımaya çalışalım. Zikr ile, kuran tilaveti ile...
Buradan aldığımız güzellikleri taşıyalım. Gözümüze dikkat edelim . Yaşlılar annemiz. Gençler bacılarımız. Yaşlıların duasını alalım.
O, sonsuz merhametinden ikramlarda bulunur. Dedikodu malayani ile uğraşmayalım. Ânı değerlendirelim. Ailemiz, neslimiz hep gelsin buralara inş. Amelimiz makbul, zenbimiz mağfur olsun.
Kâbe canlı arkadaşlar. Konuşun. Sizi işitir. Kompitur gibi. Çok zengin bir içi var.
Sen içine girmeye çalış. Ecdat Kâbe’yi görmeden iftitah tekbiri almamış. Başta biraz zor olur amma sonra kolaylaşır inşallah. Rabbim kolaylaştırır inşallah.”
Güzel Kâbe-i Muazzama’nın güzel sahibi, bizlere bütün yakınlarımıza, aslımıza-neslimize evini tekrar tekrar ziyaret imkanı versin! Oraların tadından-kokusundan bizleri mahrum eylemesin! O beldelere hakkıyla hizmet edecek, onun misafirlerini incitmeden güzelce ağırlayacak gerçek sahipler göndersin! Kâbe-i Muazzama etrafında onun rızasına uygun bir şekilde zikredeceğimiz günlere bizi ulaştırsın.
Mekke. 15 Ocak Salı ikindi namazı sonrası yapılan sohbetten de birkaç cümle paylaşmak istiyoruz:
Soru: Efendim isteyin buyruluyor. İstemenin edebi nedir?
Efendimiz (sav): “Beni Rabbim edeplendirdi.” buyuruyor. Kur’an bize usul öğretir. Biz her şeyi ondan isteyeceğiz ama öncelik sıralaması var. Her helal bize uymayabilir. Şeker hastasının yiyeceği var, yemeyeceği var. Tuz bir insana zararlı ise. Bize o gıda tıbben haram olur. İkincisi yeteri kadarı isteyeceğiz kifayet miktarı.
Öncelikle onun zatını istemeliyiz.Zâtı yani muhabbeti.
Efendimiz “Ya Rabbi seni soğuk sudan daha çok sevdir.” buyurmuş
Senin soğuk suyun ne. İşin eşin çoluk çocuğun. Kulluk yapıyoruz işte diyebilirsiniz. O da bu kadar oluyor. Belki kulluk derken ona karşı edepsizlik yapıyoruz.
Bilmediğimiz tanımadığımız için edepsizlik yapıyoruz.
Büyükler istemeyi bile edepli istemişler. İsteyeceğiz ama edeple.
Rıza hidayet istikamet isteyeceğiz. Anne baba çarşıda çocuğun elini bıraksa çocuk kaybolur. Emin olun o elimizi bir an bıraksa kayboluruz. Bir an, bir lahza elimizi bırakmasın.
Öncelik o ve sevdikleri. Sevmeyi, kaynaşmayı, halleşmeyi istemeli. Birbirimizi idare edebilmeli, öylece sevmeyi öğrenmeliyiz. İnanmanın erdem olması tamam fakat sonra imanın ahlak, edep, amel boyutları var. Niye Honkong değil de Mekke’ye geldik.
Çünkü istikamet cennet. Niye cennet? Cennette o var. Cennet o yüzden önemli.
Sebeplere muntazaman yöneleceğiz. Helale dikkat haramdan kaçınma. Bu minval üzere.
Usulüne uygun isteyin O verecek. Bunda şüphe yok verecek. Bugün yarın verecek. Samimi istekle. Kabadayılıkla olmaz. Bir namaz bir de duada perdeler tam açılır.
İşitmeme ihtimali yok. Düşünsel olarak istesek bile yine işitir.Oyuncak şeker istemekten vazgeçin. Ne zamana kadar kumdan kale yapacaksınız.
Musa Tur Dağı’nı gördü, rızık bitmişti, ateş gördü. Oraya gidince isteği değişti. Ekmekten vazgeçti, Allah’ı istedi.
Oyuncak verir seni kendinden uzaklaştırır, dikkat et. Peygamberleri içinde Süleyman (as) en son cennete girecek. Niye? Çok nimet vermiş çünkü. İlim verir, muhabbet vermez, bir avam kadar Allah’ı sevemezsin.
Diyanette bir profesör var. Din işleri yüksek kurul üyesi. Allah cümle geçmişlerimize rahmet eylesin. Annesi vefat etmiş, annem Kur’an bilmez ama Kur’an duydu mu ağlardı diyor. Ben onun imanına eremedim diyor. Dört mezhep biliyorum ama onun imanına eremedim diyor. Harama fetva istemezdi bildiğine sadıktı, diyor.
Hz. Gavs buyurmuş ya, imanınız kocakarı imanı olsun.
Necmeddin Kübra hz. kıssasında geçen bin bir delil arayanın bin bir şüphesi var demektir, ifadesi önemli. Ben varsam beni yapan var. İmanınız o kadın imamı gibi olsun. Delil senet hüccet aramayın.
Hz. Ali (ra) “Ya varsa!” demiş ya.Oruçtan namazdan zararı var mı. Ahir zaman insanı Allah’a değil delile iman etmiş. Bazen delil ile, zenginlik ile, ilim ile kendinden uzaklaştırır.
Ya Rabbi, bizleri yanından uzaklaştırma. Zikri terk etmeyeceğiz. Yolumuzda devamı zikir, devamı sünnet, devamı sohbet önemli.
Cenabı Mevla burada buyrulanlar ile âmil olmayı lütfeylesin. Amin, amin vel hamdülillahi Rabbil alemin.
Yazar: Salik-i İrfan
