Sayı: 120 - Aralık 2017

Dergimizin kıymetli okuyucuları;

Onuncu yılımızın son sayısında yine sizlerle birlikteyiz.

Evet, dile kolay tam on yıl aralıksız olarak dergimizi çıkarmaya muvaffak olduk.

Bu manada bize bu gücü ve aşkı veren Rabbimiz celle ve âla hazretlerine nihayetsiz şükürlerimizi sunuyoruz. Yaratılış sebebimiz ve muhabbetiyle bizleri nurlandıran Kainatın Efendisine (sav), âline ve ashabına nihayetsiz salât ve selam ediyoruz. Sohbetleri ve himmetleriyle bizleri kuşatan Hak dostlarına ve hassaten üstadımız Hâce Hazretlerine (ksa) nihayetsiz şükranlarımızı sunuyoruz. Son olarak on yıl boyunca her türlü şartlarda dergimize yazı yazan muhterem hocalarımıza ve hiç bir zaman desteklerini esirgemeyen siz okuyucu kardeşlerimize nihayetsiz teşekkürlerimizi sunuyoruz. 

Rabbimiz daha nice on yıllara istikamet üzere ulaşabilmemizi nasib eylesin.

Kıymetli kardeşlerim, Hâce Hazretleri (ksa) ve bir grup arkadaşımızı mübarek topraklara uğurladık. Bizler için hüzün kaynağı olsa da üstadımızın ve ihvanımızın oralara gitmesi ve orda yapacakları ibadetleri ve duaları elbette bizleri de mesrur kılıyor. Çünkü o mübarek topraklara giden on binlerce müslüman var. Birçoğu niçin gittiğinin bilincinde olamıyor. Dolayısıyla orda kazandıkları maneviyatı memleketlerine kadar dahi götüremiyorlar. Maddi kazancını düşünen insanların elinde bazen rızaya uygun bir amel yapıyorum düşüncesiyle harama dahi bulaşabiliyorlar. Bizler de önceki gidişlerimizde bunların örneklerini çokca görmüştük.

Bu yüzden başlarında Hâce Hazretleri (ksa) olduğu üzere Kabe-i Muazzama’da Hakk’ın huzurunda, O zülcelal hazretlerini incitmeyecek şekilde ve aksine rahmetini cûşa getirecek amelleri yapmaya muvaffak olmak farklı bir duygu olsa gerektir. İşte bu bilinçle yapılan ibadet ve dualar inşaallah hem orda bulunanların eksik amellerinin kabulüne sebep olacak, hem de alem-i İslam’ın kurtuluşuna vesile olacaktır.

Bu yönüyle Hâcegân ihvanının umreye gitmesi bizler için bir sevinç kaynağıdır.

Çünkü son dönemlerde görüyoruz ki, ehli küfür adeta zulmünü zirveye taşımaya çalışıyor. Bunu yaparken yine içimizdeki satılmışları kullanıyor. Müslümanların şuurlanması zirveye doğru giderken, paniğe kapılıyorlar. Bir an evvel bunun önünü kesmeye çalışıyorlar. Dolayısıyla ellerindeki bütün piyonları ileri sürüyorlar.

Fakat onlarda biliyorlar ki, korkunun ecele faydası yoktur. Eğer müslümanlar asrı saadetteki gibi, Bedir Savaşı’nda, Hendek Savaşı’nda, Mekke’nin Fethi’ndeki gibi Rablerine sığınmaya başladıklarında saltanatları bir bir yıkılmaya başla-yacak. Selçuklulardaki, Osmanlılardaki peygamber, ehli beyt ve evliya sevgisi yeniden yeşermeye başladığında önü alınmaz bir fetihler silsilesiyle yere yeksan olacaklarını görecekler.

Onlar bunun farkına varmaya başladılar. Bu yüzden yedi düvel saldırıya geçtiler. Yukarda belirttiğimiz zenginliklerimizi elimizden almak için var güçleriyle bir taraftan gençliğimizin ahlakını bozmaya çalışıyorlar, bir taraftan da İslam’a meyledenlerin akidelerini bozmaya gayret ediyorlar.

Ama inşaallah hepsi nafile gayretler olacak. Çünkü güneş balçıkla sıvanmaz. Yüz yıl önce battı sanılan İslam güneşi ilk zamandaki parlaklığıyla Rabbimizin inayetiyle yeniden doğacaktır.

Cenab-ı Hak (cc) bizlere bu güzellikleri göstermeden canımızı almasın. İslam sancağının altında bütün müslümanların bir araya geldikleri günleri bizlere göstersin. Amin... 

Allah yâr olsun kalpler beraber olsun.